Piszę o tym, jak stawać się we wnętrzu
pięknym człowiekiem.

O Autorze

Michał Alico to pseudonim profesora Uniwersytetu Opolskiego, który na co dzień zajmuje się badaniem dziejów muzyki. Muzyka, literatura i sztuki to świat jego różnorodnych aktywności. Odnalezienie prawdziwego imienia i nazwiska nie jest trudne, ale wydaje się też być niekonieczne. Ukrycie się za pseudonimem ma na celu jedynie oddzielenie świata poważnej nauki od cudownego świata dziecięcej wyobraźni, dziecięcych myśli, dziecięcych doświadczeń… Wielu z nas do tego tęskni.

Proszę pozwolić, że przedstawię się w ten oto sposób: Michał – to jest moje drugie prawdziwe imię, Alico (nie czytaj Aliko!) – przydomek domowy mojego taty.

W moich bajkach staram się mówić przede wszystkim o prawdziwych wartościach życiowych: jak być delikatnym, uczciwym, pracowitym, prawdomównym… Piszę o wartościach, które współczesny świat chce zastąpić siłą, cwaniactwem, przebiegłością, kłamstwem… Piszę o tym, jak stawać się we wnętrzu pięknym człowiekiem.

Ilustracje

W ilustrowaniu bajek współpracuję przede wszystkim z Małgorzatą Kowalcze z Opola. Pani Małgosia widzi świat we wszystkich kolorach.

Bajki

Dotychczas ukazały się:

Gołąb pocztowy Julian

Niedaleko Opola położona jest niewielka wieś. Nie potrzeba wymieniać jej nazwy, dla naszej opowieści ważne jest, że mieszka w niej pan Alfons. Człowiek niezwykle ciekawy. Nie ma jeszcze bardzo wielu lat, ale choruje okrutnie. Niektórzy ludzie we wsi mówią, że pan Alfons ma wszystkie choroby… Oczywiście, że tak nie jest, ale doświadcza z pewnością wielu cierpień…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Zaspany kot Kazimierz

Tego roku lato było bardzo gorące. W ciągu dnia upały były wręcz nie do wytrzymania. Niektórzy żartowali, że to aniołki w niebie ciągle podrzucają drewno i węgiel do pieca, i dlatego z góry leje się żar. Oczywiście, że nie przez aniołki było tak gorąco… Dzieci miały ciągle jeszcze wakacje, nie chodziły do szkoły, ale na podwórkach i na placach zabaw nie było ich prawie wcale widać. Chowały się przed słońcem. Wszyscy cieszyli się, kiedy przychodził wieczór. Robiło się wtedy troszkę lżej…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Mała myszka Cysia

To był początek jesieni. Liście na drzewach zaczynały tracić swój zielony kolor. Stawały się żółtawe, ale każdy, kto na nie patrzył, wiedział, że za chwilę będą czerwono-brązowe i złociste, a potem opadną na ziemię, ścieląc śliczny dywan. Jesień to piękna pora roku. Tyle w niej uroczych barw. Jednakże jesień zawsze poprzedza zimę…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Wesoły pies Marbut

Ania była dziewczynką bardzo mądrą i zdolną. Chodziła do szkoły i była bardzo pilną uczennicą. Zawsze chętnie odrabiała wszystkie zadania domowe, także wzorowo się zachowywała. Ale co jest bardzo ważne, dzieci w szkole lubiły Anię, ponieważ miała bardzo serdeczne nastawienie do wszystkich swoich kolegów i koleżanek. Również w domu Ania była wspaniałą dziewczynką. Pomagała rodzicom. Nigdy nie musieli powtarzać jej kilka razy, co powinna zrobić. Często pomagała mamusi w kuchni, lubiła posiedzieć z tatą, przytulić się do niego. Z Ani można było brać przykład…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Biedronka Ilonka i jej kropeczki

Trwało piękne lato. Niebo każdego dnia było ślicznie błękitne, a słońce duże i gorące. Kiedy zachodziło za horyzont, nastawała ciepła noc, podczas której rozbrzmiewała cudowna muzyka świerszczy. Wszyscy mieszkańcy łąki byli szczęśliwi. Trawa rosła bujnie i zielono. Kwiatki mieniły się na łące urodą swoich barw. Ich buzie były rumiane i zadowolone. Można było mieć wrażenie, że łąka jest najpiękniejszym ze światów. Była pełna kolorów, ciepła, życzliwości, dobroci… Dokoła rozchodził się niezwykły zapach siana złożonego nieopodal. Łąka była domem dla tych, którzy tu żyli. Była domem dostatnim i wspaniałym…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Pajęczyna

To była straszna noc z niespotykaną, okropną burzą. Wiał silny wiatr. Złowrogi! W lesie huczało. Czasami mówi się, że las wyje ze strachu przed nadciągającą nawałnicą. Tej nocy, o której Wam opowiadam, padał także deszcz. Ale jaki! To była prawdziwa ulewa. Bardzo gęsta! Krople deszczu były duże jak śliwki. I choć nie trwało to wszystko bardzo długo, to jednak potok leśny wypełnił się po samiuśki brzeg. W lesie zrobiło się natychmiast błotnisto i wilgotno. A do tego wszystkiego jeszcze te błyskawice i grzmoty. Coraz to było słychać: trrrrrach! buuuum! Ni stąd, ni zowąd błysk i zaraz znowu ciemność. Straszne!

Pobierz fragment bajki (pdf)

O Organach z dziećmi i dla dzieci

Za siedmioma górami, za siedmioma morzami, dawno, dawno temu… Tak rozpoczyna się wiele bajek. Nasza opowieść też mogłaby się tak rozpocząć, bo będziemy opowiadać o bardzo starym instrumencie muzycznym. Są nim organy. Niektórzy nazywają je czasami organami piszczałkowymi, żeby odróżnić od organów elektronicznych oraz keyboardów, które znajdują się w niejednym domu. Organy, o których chciałbym opowiedzieć, można zobaczyć prawie w każdym kościele i w niektórych salach koncertowych. Pierwsze organy zbudowano bardzo dawno temu. Wy macie kilka lub kilkanaście lat, rodzice są starsi, a dziadkowie mają jeszcze więcej lat. Organy mają ich prawie aż 2500! Są bardzo sędziwym i dostojnym instrumentem. Wymyślił je starożytny inżynier i konstruktor o bardzo specyficznym imieniu, które nawet niełatwo jest wypowiedzieć…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Pusta sala

Wszyscy słuchacze koncertu powoli opuszczali salę filharmonii. Nie była ona pokaźnych rozmiarów, ale w zupełności wystarczająca dla mieszkańców małego miasteczka. Już samo to było wyjątkowe, że w niewielkiej miejscowości znajdowała się filharmonia. W każdy piątek, kiedy odbywały się koncerty, wypełniała się do ostatniego miejsca.

Tak było i tego wieczora. Na scenie zasiadła orkiestra symfoniczna, po czym na niewielkie podwyższenie na jej środku wszedł dyrygent, ukłonił się publiczności, na przywitanie z orkiestrą podał rękę pierwszemu skrzypkowi, uniósł batutę, czyli niewielką, lekką pałeczkę do dyrygowania orkiestrą, i… rozpoczął się koncert.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Lutnik

– Ojej! Tak mało czasu! Tak mało czasu! – powtarzał bez końca, szepcząc sam do siebie Adalberto. – Nie dam chyba rady zbudować tych skrzypiec. Zdecydowanie za mało czasu… Tak wyglądał ten pochmurny dzień od samego rana. Adalberto Violino, bo tak nazywał się nasz bohater, krzątał się po swoim warsztacie, układając narzędzia i przeglądając najlepsze kawałki drewna, jakie udało mu się zgromadzić, by budować instrumenty muzyczne. Adalberto był lutnikiem, czyli kimś, kto buduje instrumenty smyczkowe: skrzypce, altówki, wiolonczele i kontrabasy. Urodził się 70 lat temu w rodzinie, która z pokolenia na pokolenie zajmowała się lutnictwem. Już jego prapradziadek budował instrumenty smyczkowe, także pradziadek, dziadek, ojciec i wreszcie on. Nazwisko pasowało do tej rodziny doskonale, ponieważ viole to właśnie grupa instrumentów smyczkowych, czyli takie, jakie budowali. Trzeba powiedzieć, że rodzina Violino niczym się nadzwyczajnym nie wyróżniała…

Pobierz fragment bajki (pdf)

O Organach z dziećmi i dla dzieci

Drugie – zmienione i poprawione wydanie bajki pt. “O Organach z dziećmi i dla dzieci” wyróżnione prestiżową Nagrodą Feniks 2019, przyznawaną przez Stowarzyszenie Wydawców Katolickich.

Fascynująca i pouczająca podróż do świata organów – jednego z najbardziej tajemniczych
i niezwykłych instrumentów stworzonych przez człowieka. Bajka ta to zaproszenie młodych czytelników do powieści o budowie instrumentu, która w oryginalny sposób omawia wszystkie elementy, tłumacząc jednocześnie ich działanie. Piękny literacki język i znakomite ilustracje to przyjemność odnajdywania prawdy o organach, „królu wszystkich instrumentów”.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Święto małego miasteczka

Dzień zapowiadał się cudownie. Choć był wczesny ranek, to czyste niebo i wschodzące słońce zwiastowały urodę dnia, na który czekało wiele osób. W miasteczku miało wydarzyć się coś niezwykłego. Czegoś takiego nie było jeszcze nigdy! Antonia zaraz po wstaniu z łóżka otworzyła okno na oścież, ciesząc się pięknym widokiem jej ukochanej miejscowości, w której spędziła całe swoje życie. To nie do wiary, ale nigdy nie wyjechała poza jej granice. Urodziła się tutaj, potem ukończyła szkołę, po której zaczęła pracować w przedszkolnej kuchni. Mieszkańcy miasteczka znali ją bardzo dobrze, ale i ona doskonale znała zdecydowaną większość.
– Wszystkich was wykarmiłam w przedszkolu – żartowała niejednokrotnie.
Młodsi i starsi mieszkańcy miasteczka różnie ją nazywali: pani Antonia, ciotka Antosia; czasami, używając gwary, mówiono: Tante Toni, a najmłodsi mówili o niej po prostu: babcia…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Pod okiem świętego Floriana

– Mistrzu! Mistrzu! Panie Haas!
– ktoś walił z całych sił do drzwi. Za chwilę powtórzyło się to jeszcze głośniej.
– Mistrzu! Prędko! Panie Haas!
Tym razem organmistrz zerwał się z łóżka na równe nogi, zbiegł po schodach na dół, otworzył drzwi i zobaczył młodego pracownika swojego warsztatu, w którym budował organy.
– Głubczyce płoną! – wykrzyczał Florian, którego pan Haas bardzo lubił. Traktował go nawet jak własnego syna.
– Co? Co ty mówisz! – odpowiedział zaspany mistrz, choć w tym momencie był już zupełnie świadom tego, co się dzieje. Był przecież środek nocy!

Pobierz fragment bajki (pdf)

Rodzinna kolacja

– Norbercie, bardzo cię proszę, abyś zaraz po lekcjach przyszedł ze szkoły do domu. Nie przestawaj za długo z kolegami! – powiedział Carl do swojego syna.
– Dobrze, tato. Tak będzie – odpowiedział jedenastoletni chłopiec.
– Pamiętaj, że idziemy dzisiaj do dziadka. Mama z dziewczynkami i babcią Anną wy-jechały na wieś. W Nysie zostaliśmy w trójkę: dziadek, ja i ty. Dziadek zaprasza nas do siebie na obiad. Nie wypada, abyśmy się spóźnili. Bądź punktualny, bardzo cię proszę – kontynuował ojciec, po czym uczynił znak krzyża na czole Norberta.

Ten, wziąwszy torbę z zeszytami, opuścił dom. Carl nie był wysokim człowiekiem. Nie był też chudy. Nosił krótko przycięte wąsy.
Był niezwykle eleganckim mężczyzną.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Wigilijny wieczór Fryderyka

Powóz, do którego były zaprzężone cztery konie, coraz bardziej oddalał się od Warszawy. Na pożegnanie nie było zbyt wiele czasu. Jeszcze wczoraj był pierwszy dzień listopada. Fryderyk razem z rodzicami i siostrami udał się na groby bliskich, a dzisiaj już musi wyjechać z Warszawy. Był zmartwiony. Wiedział, że jego życie zmieni się całkowicie. Wydawało mu się, że nie jest jeszcze gotowy na taką radykalną zmianę: zostawić bliskich, przyjaciół, ukochane miasto, wspaniałego nauczyciela. Niestety, musiał wyjechać. Udawał się w nieznane.

Powóz mijał znajome mu miejsca, które budziły wspomnienia. Młodzieniec spoglądał na przydrożne drzewa, które jesienną porą mieniły się całą wielością kolorów. Kiedy rozpoczynał swoją podróż, zachodziło słońce. Zdawało się, że wskazuje woźnicy kierunek podróży.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Czarodziejska batuta

– Zaraz przyjdzie mama z wywiadówki i rozpocznie się awantura na całego – mówił sam do siebie Dominik, spoglądając w ekran komputera. Właśnie grał w jedną ze swoich ulubionych gier komputerowych.
– Dobrze nabiłem punktów – dodał, ale w tej samej chwili znowu przypomniała mu się wywiadówka: wybite okno w toalecie szkoły, cały zestaw jedynek z różnych przedmiotów i do tego bijatyka z Pawłem z młodszej klasy.
– Na szczęście tato wyjechał do innego miasta na parę dni. Ma załatwiać jakieś sprawy z pracy –chłopiec pocieszał samego siebie…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Mistrz

– Dzień dobry, Fryderyku, cieszę się, że jesteś jak zawsze punktualnie.
W drzwiach warszawskiego mieszkania znanego profesora muzyki stał jego student, który z dużym zadowoleniem odpowiedział swojemu mistrzowi:
– Dzień dobry, panie profesorze.
Mężczyzna w podeszłym wieku, lekko łysiejący, otworzył szeroko drzwi swojego mieszkania i zaprosił młodzieńca do środka. Fryderyk wszedł radośnie, zdjął jesienny płaszcz i skierował się w stronę fortepianu. Jak to zwykle bywało, przyniósł ze sobą nowe kompozycje, ale także drobne korekty utworów, które pokazywał mistrzowi już podczas poprzednich lekcji.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Sen Michaliny

Michalina była wspaniałą dziewczynką. Uczyła się bardzo dobrze. Chodziła do trzeciej klasy i była lubianą koleżanką. Jej rodzice mieli serca przepełnione prawdziwym szczęściem, że ich córka była taka dobra i grzeczna. Kochali ją nad wszystko na świecie!
Tego dnia był piątek, czyli ostatni dzień nauki w tygodniu. Michalina wybierała się do szkoły. Miała tylko cztery lekcje, ale zaczynały się one nie o ósmej rano, ale trochę później. Podczas śniadania powiedziała mamie, że czuje się trochę zmęczona po całym tygodniu. Mama ze zrozumieniem przyjęła tę wiadomość. Było ku temu kilka powodów: trzy sprawdziany i dodatkowe zajęcia, bo klasa przygotowywała się do jakiegoś konkursu. Także tato Michaliny poprosił ją o dodatkową pomoc w domowych pracach. A że dziewczynka rodziców kochała nade wszystko, to zawsze chętnie wypełniała ich prośby i polecenia.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Źródelko

To był poniedziałek. Poprzedniego dnia, w niedzielę, napadało ogromnie dużo śniegu. Cała miejscowość była przykryta białym puchem. Wszystkie drogi były niedostępne, ale świat był przepiękny, taki czysty. Z domowych kominów prosto w górę wzbijał się dym. Wszyscy mieszkańcy wsi siedzieli przy swoich piecach, bo nie dość, że napadało dużo śniegu, to jeszcze powietrze było bardzo mroźne. Z oddali dało się jednak zauważyć kogoś, kto przedzierał się przez spore zaspy. Szary strój i obfita, siwa broda podpowiadały, że to mógł być tylko on: stary zakonnik – brat Emeryk. Każdego dnia, niosąc na plecach całkiem sporą bańkę, udawał się do kapliczki św. Barbary, która znajdowała się w niedalekiej odległości od klasztoru. Droga ta jednak nie miała dla brata Emeryka żadnego znaczenia. Zawsze chętnie ją pokonywał. Nieważna była też dla niego pogoda.

Pobierz fragment bajki (pdf)

Niespodzianka

Był już późny wieczór, a Dominik wciąż nie wrócił do domu. Po skończonych lekcjach w szkole wpadł zjeść obiad, po czym udał się na zajęcia do szkoły muzycznej.
Najpóźniej o godzinie 19.00 miał być z powrotem w domu. Tym razem jednak tak się nie stało, więc jego rodzi-ce zaczęli się niepokoić. Z każdą chwilą coraz bardziej!
– Gdzie on jest? – martwiła się mama. Zwróciła się wprawdzie z tym pytaniem do swojego męża, taty Dominika, ale przecież wiedziała, że odpowiedzi nie otrzyma. Wyrażała jednak w ten sposób swoją troskę.– Przecież zawsze był punktualny – odpowiedział tato. Wtem! Ni stąd, ni zowąd na klatce schodowej słychać było trzaśnięcie głównych drzwi. – Mamo! Tato! Mamo! Tato! – krzyczał Dominik, wbiegając po schodach…

Pobierz fragment bajki (pdf)

Zapraszam do odwiedzania tej strony i FB

Wkrótce

kolejna bajka specjalnie dla Was!

Oferta

Spotkanie autorskie

Chętnie przyjadę do Waszego przedszkola, Waszej szkoły, biblioteki, aby razem z Wami wędrować po świecie bajek.

Wysyłkowa sprzedaż bajek

Jestem na etapie przygotowania wysyłkowej sprzedaży bajek. Obecnie bajki można zamówić za moim pośrednictwem lub bezpośrednio w DOBRE PŁYTY.

Pisanie bajek na zamówienie

Ze wskazanym tematem.

Kontakt

Ta strona wykorzystuje pliki „cookies”. Korzystając ze strony wyrażasz zgodę na wykorzystywanie plików „cookies” zgodnie z aktualnymi ustawieniami przeglądarki. W każdej chwili możesz zmienić ustawienia przeglądarki decydujące o ich użyciu. Polityka prywatności